Wednesday, November 6, 2013

බෙහෙතක් නොකඩවාම ගතයුතු වාගේම මෛත්‍රි භාවනාවද නොඩවාම වැඩිය යුතු පිළිවෙතකි

භාවනාව පුරුදු පුහුණු කිරීම ගැන සිරිදාස මෙවර මුහුණ දුන්නේ අමුතුම විදියේ ගැටලුවකටය.එය ඔහු ගියවර මුහුණදුන් භාවනාලක්ෂණ ගැනවූ   ගැටලුව නොවේ. ගියවර  ඔහු මුහුණ දුන්නේ භාවනාව වැඩිම පිළිබඳවූ ප්‍රවීනයන් විසින් පොත් පත් වල දක්වා ඇති, භාවනා ලාභියෙකු විසින් නිසැකවම අත්විඳිය යුතු ගති ලක්ෂණ ඔහු තුලින් මතු නොවීමේ ගැටලුවටය. මුලදී භාවනාව වැඩිමේදී තමන්ගෙන් ගිලිහි ගිය පුරුක ශ්‍රද්ධාව වශයෙන්  හඳුනා ගත්  ඔහු එම ගැටලුව නිසිපරිදි තේරුම් ගෙන ශ්‍රද්ධාව මුලික කරගෙන නැවත වතාවක් භාවනාව වැඩීම ඇරඹිය. ඉන්පසු   එකී ලක්‍ෂණ තමාටම සුවිශේෂ වන අන්දමට  තම සිතට මෙන්ම කයට දැනෙන ආකාරය හඳුනා ගෙන ඒ අනුව   භාවනාව තවදුරටත් ප්‍රගුණ  කිරීමට සමත් විය. පුරුදු පරිදි ආනාපානසති භාවනාව ප්‍රගුණ කල ඔහු සමථ කොටස සම්පුර්ණ කර ඉන් ඉක්බිති විදර්ශනා කොටසටද සම්පුර්ණ කිරීමට පටන් ගත්තේය. ඔහු සිතුවේ භාවනාව පිළිබඳවූ සියලු ප්‍රශ්නඅවසන්වී ඇති බවය. නමුත් භාවනාවට බාධා කරවන නව ගැටළුවක්  දැන් පැනනැගී ඇත. අලුතින් මතුවී  ඇත්තේ භාවනාව වැඩීමට නොහැකිවන අන්දමට පරිසරයේ මතුවී ඇති ගැටුම්කාරී ස්වභාවයයි. එය සිරිදාසගේ සිතේ ඇති මැදහත් බව නසා ඇත.

 මතුවී තිබෙන ගැටුම්කාරී ස්වභාවය කේන්ද්‍ර ගතවී ඇත්තේ පවුලේ සාමාජිකයන් හරහාය.ගෙදර සිටින්නේ  5 ස් දෙනෙකු  පමණය. සාමාන්‍යයෙන් නිහඬ පුද්ගලයෙක් වන සිරිදාස කුලයට ඇලීමක් නොකරන නිසා ඔහුගේ කටයුතු ගැන  ගෙදර සාමාජිකයන්ගෙන් එතරම් ප්‍රතික්‍රියා පැමිණෙන්නේ නැත. නැත්නම් එසේ ඇතිවන ප්‍රතික්‍රියා ඔහු දන්නේ නැත. සිරිදාසගේ නිවස ඇත්තේ නාගරික නොවන කොටසක බැවින් පවුලේ අනෙකුත් නෑදෑයන්ට සහ හිතවතුන්ට එහි ඒමට වෙනම කාලයක් වැයවේ. එබැවින් බැලු බැල්මට භාවනාමය පරිසරයට බාධාවක් ඇතිවීමට ඉඩක් නැත.  එසේ  වුවත් නුතනයේ ඇති දියුණු තාක්ෂනය මගින් බලගැන්වුණු  දුරකථනය මගින් රට පුරා සිටින අයට පමණක් නොව ලොව පුරා සිටින  අයට උවත් සිරිදාසගේ නිවස සමග  සම්බන්ධවීමේ බාධාවක් නැත. මෙහි අවසාන ප්‍රතිඵලය වුයේ තම නැදෑ හිතවතුන්ගේ සියලු තොරතුරු වලට සම්බන්ධවීමට සිරිදාසගේ පවුලේ අයට සිදුවීමය. මේ සමහර අයට සිරිදාස කුමක් කලත් එහි වැරද්දක් පෙනෙනනවා පමණක් නොව ඒවාට නොමිලයේම උපදෙස්ද සපයති. එපමණක් නොව ඔවුන් විසින් සැපයු එකී උපදෙස් අනුගමනය කරන ආකාරය ගැනද පෙර සහ පසු විපරම් කරති. දැන් දැන් මේ අය සිතන්නේ ජිවත්ව සිටිය යුත්තේ කෙසේද යන්න ගැන සිරිදාසට පමණක් නොව පවුලේ අයටද  උපදෙස් දීම තමන් සතු බලයක් බවය. මේ සියල්ලේම අවසානය වුයේ සිරිදාසගේ සිතේ ඇති මැදහත්බව මැකීයාම පමණි. සිරිදාස හැම දිනකදිම අන්‍යන්ගේ බලපෑම් නොරිස්සු අයෙකි.ඔහුගේ කාර්යාල ජීවිතයේදී ඔහු මෙම බලපෑම් වලට එරෙහිව කෙලින්ම කටයුතු කළේය. නමුත් වර්තමානයේදී සිදුවන මේ නැදෑ හිතමිතුරන්ගේ බලපෑම්වල සුවිශේෂ ලක්ෂණයක් වන්නේ ඔවුන් එසේ බලපෑම් කල බවට පෙන්වන ශාක්ෂි සිරිදාසට සොයා ගැනීමට නොහැකි කමය. බලපෑම් කිරීම ගැන කාට හෝ ඇඟිල්ල දිගුකලවිට තමන් එසේ නොකළ බව අදාළ අය පවසයි.

තරහ ගැනීමෙන් හෝ පරිසරයෙන් ඉවත්වීමෙන් මේ ගැටලුව විසඳිය නොහැකි බව සිරිදාසට වැටහුනේ තදබල අන්දමින් තම අත  පුච්චා ගත්  සිදුවීම් කිහිපයකින් පසුවය . කුමක් හෝ කර මේ අහිතකර තත්වය වහාම පාලනය කලයුතුය. නමුත් කලයුත්තේ කුමක්දැයි සිරිදාස නොකඩවා කල්පනා කළේය. මෛත්‍රි  භාවනාව නොකඩවාම වැඩිය යුතු දෙයක් බවට මෙත්තානිසංස සුත්‍රයේ සඳහන් කර ඇති බව සිරිදාසට අවසානයේදී සිහියට නැගින. එබැවින් ඔහු මෛත්‍රී භාවනාව වැඩීමට සිතාගති. වෙන විකල්පයක් නැත.

මෛත්‍රී භාවනාව වැඩිම ගැන අද්දැකීම සිරිදාසට ඇත.පළමුව තමන්ට මෛත්‍රී කර,දෙවනුව තම නිවසේ අයට මෛත්‍රී කර,ඉන් පසුව එය තම සමීප නැදෑ හිතමිතුරන් තෙක් පතුරා අවසානයේදී සියලු මිනිසුන් කෙරෙහි මෛත්‍රී කිරීමෙන් පමණක් නොව සියලු සතුන් වෙතද මෛත්‍රී කලයුතු යයි සිරිදාස දනී.අදාළ භාවනා වැකි ඇතුලත් සටහන් ඔහු සතු භාවනා වැකි අඩංගු  පොතේ ඇත. ඒ අනුව මිට පෙර කිහිප වතාවක් පුර්ණ වශයෙන් මෛත්‍රී භාවනාව වැඩු පුරුද්ද සිරිදාසට ඇත.එහෙත් ඔහු සිතා සිටියේ මෛත්‍රී භාවනාව යනු සිත සමාධි ගත කරගැනීමට අවශ්‍ය වන්නාවූ මුලික පියවරක් ලෙසින් භාවිතා කරන උපකරණයක් පමණක් ලෙසින්ය. එමෙන්ම තම මෛත්‍රියට භාජන වන අයගෙන් පෙරලා හොඳ ප්‍රතිචාරයක් ලැබෙන්නේ යන බලාපොරොත්තුවකුත් ඔහුගේ සිතේ කොනක තිබිණ.ආනාපානසති හෝ විදර්ශනා වැනි ඉහල තලයේ භාවනා වඩන  අයෙකු මේ මුලික පියවර මුලදීම අනුගමනය කර ඇති නිසා ඒවා වෙත තම සිත නැවත වරක් යොමු කිරීම කාලය නාස්ති කිරීමක් යයි සිරිදාස සිතිය. 

අන්තර්ජාලයේදී ත්‍රිපිටකය බලද්දී රාහුලොවාද සුත්‍රය සිරිදාසගේ නෙතට ලක්වුයේ අහම්බෙනි. බුදුන් වහන්සේට  කුඩා රාහුල තෙරුන් විඳි පාරිසරික ගැටළු පෙනුණු විට බුදුන් වහන්සේගේ පළමු විසඳුම වුයේ මෛත්‍රී කරන ලෙසින් කුඩා තෙරණුවන්ට උපදෙස් දීමය. වැඩි වැඩියෙන් මෛත්‍රී කරන ලෙසත් බහුල ලෙස වැඩු මෛත්‍රිය මහත්ඵල මහානිසංස ගෙනදෙන බවත් තේරුම් කර දීමය. මේ කොටස මැනවින් කියවූ සිරිදාසට සිතුනේ අන්‍යන්ට මෛත්‍රී කිරීම ගැන මෙතෙක් කලක් තමන් සිතුවේ වැරදියට බවය. මෙතෙක් කලක් ඔහු සිතා තිබුනේ මෛත්‍රී කිරීම හොඳ සිරිතක් බවත්,එය භාවනාවේදී අනුගමනය කලයුතු මුලික පියවරක් බවත්ය. එහෙත් දැන් ඔහුට ප්‍රත්‍යක්ෂ වුයේ මෛත්‍රී භාවනාවෙන් ලැබෙන පරම ප්‍රතිඵලය වන්නේ බාහිර අරමුණු වල බලපෑම නිසා බිඳුණු තම සිත නැවතත් මැදහත් කර ගැනීම බවය. බාහිර අරමුණු වලින් මිදීමට නොහැක.ඒවායින් සිදු වන  බලපෑමේ අඩුවැඩි බව මවා පාන්නේද සිතය. සිතේ තිබෙන ඉන්ද්‍රජාලික තත්වය නැතහොත් මායාකාරී ස්වභාවය  සිතටම ආවේනිකවූ  මුලික ලක්ෂණයකි. එය සිරිදාස වැන්නෙකුට නැවැත්විය හැකි දෙයක් නොවේ. කලයුත්තේ සිතේ ඇති එම මුලික ලක්ෂණය නිසා බිඳෙන මානසික සමතුලිත බව පාලනය කිරීම පමණි. එසේ නැතිව බාහිර බලපෑම් නිසා සිතටඅලුතින් ඇතුළත්වූ සිතුවිලි වලට  අනුගාමිව ප්‍රතිවිරෝධි සිතුවිලි මතුකිරීම හෝ ඒවා දෙස නැවත නැවත බැලීම නොවන බව සිරිදාසට වැටහින .බොහෝ ලෙසින් වැඩු මෛත්‍රී භාවනාව මහත්ඵල මහානිසංශ ගෙනදෙන බව බුදුන් වහන්සේ කුඩා රාහුල තෙරණුන්ට පමණක් නොව ලොව සියලු දෙනාටම වටහා දී ඇති බව තම සිතට හැඟුනවිට ඇතිවූ සතුටින් තම නෙත අගට කඳුළු බින්දුවක් නැගීම වැළැක්වීමට සිරිදාසට නොහැකිවිය.  මෛත්‍රී භාවනාවෙන් ලැබෙන  මුලික ප්‍රතිඵලය  බාහිර අරමුණු වලින් නොමග යන තම සිතතුල නැවත මැදහත් බව ඇති කිරීමය. බාහිර අරමුණු නිරන්තරයෙන්ම පැමිණෙන  නිසා නැතිවන සිතේ මැදහත් බව නැවත ජනිත කර ගැනීම සඳහා නැවත නැවතත් මෛත්‍රී භාවනාව වැඩිය යුතුය.එය හරියටම කොතරම් හොඳ බෙහෙතක් උවත් එක්වරක් පමණක් ගැනීමෙන් අපේක්ෂිත ප්‍රතිඵල නොලබෙන්නාක් මෙනි යයි සිරිදාසට වැටහින.               











  

Monday, November 4, 2013

දන්නෝ දනිති අර කොල්ලො තමයි අපි ලෝකාන්තය නැරඹු විදුදය කඳුරට මිතුරෝ




මිට කලින් මේ මතෘකාවෙන්ම ලිපියක් ලිව්වා මතකනෙ.එදා ලිව්වේ විදුදය කඳුරට මිතුරෝ ගැන අද මේ ලියන්නේ ඒ අපි 2013.11.02 දින ලෝකාන්තය නැරඹු චාරිකාව ගැන.කට කපල ගැනු පිරිමි දෙපාර්ශව යෙන්ම 34 දෙනෙක් මේ චාරිකාවට සහභාගිවුණා. ඔක්කොම කට්ටිය  අවුරුදු 60 පැන්න අය. 70 පැන්න කීප දෙනෙක්මත් හිටිය.නුවරින් උදේ 6.00 පිටත් වෙන්න සැලසුම් කලත් විනාඩි 45ක්ම පරක්කු උනේ අපේ සමහර අයට උදෙන් නැගිටීමට තිබුන අපහසුව නිසාමයි.කොහොම උනත් මේ පරක්කුවිම මුළු ගමනටම අහිතකර බලපෑමක් ඇතිකළ එක නම් ඇත්තයි.  ගමන් විස්තරය පින්තුර වලින්ම කියන එක හොඳයිනෙ.


මේ වීඩියෝ කැමරාව මානාගෙන ඉන්නෙ සුනිල් දිසානායක අපේ සංගමයේ භාණ්ඩාගාරික. එයාගේ ප්‍රියාදර බිරිඳ චන්ද්‍රා (එයත් විදුදයේ තමයි) මේ ගමනට ආවේ නැහැ. එයා ඕස්ට්‍රේලියාවේ ගිහින් දුවට තනියට.
ලෝකාන්තයට යනකල් බස් එකේදී අපිට කතා කරන්න ගොඩක් දේවල් තිබුනා.විශ්ව විද්‍යාල ජිවිතයෙන් පසු ටික දෙනෙක් නිතර නිතර හමුවුනත් සමහර අය 1960 දශකයෙන් පසුව   මුණගැසුනේන් එදා තමයි.වැඩි දෙනෙක්ගේ දරුවන් ඉන්නේ විදේශයන්හි පදිංචි වෙලා.එක්කෝ  ඕස්ට්‍රේලියාවේ,කැනඩාවේ,නවසීලන්තයේ නැත්නම් එංගලන්තයේ. අද දෙමාපියන්ට වෙලා තියෙන්නේ දරුවන් skipe එකෙන් මුණගැහෙන්න එහෙම නැත්නම් දෙන්න දෙමාල්ලෝ මාරුවෙන් මාරුවෙන් ඒ රටට ගිහින් දරුවන්ට තනි රකින්න. මට නොතේරෙන දෙයක් තමයි මේ දරුවන්ට මොකද වෙලා තියෙන්නෙ කියල.(මේක ඉරිසියාවට එහෙම කියන දෙයක් නෙමෙයි.මගේ දුවත් ඉන්නේ නවසීලන්තයේ)  මේ රටේ රැකියාවක් නැත්නම් හොඳ ආර්ථිකයක් නැත්නම් එහෙම නැත්නම් හරි හමන් සමාජ වටපිටාවක් නැත්නම් ඒවා හදා ගන්න පිටරට ගියාට කමක් නැහැ. ඒ උනත් මේ ඔක්කොම උගත් දරුවෝ.මෙහෙ හොඳ රක්ෂා කරපු අය.ඒ ඔක්කොම දමල ගහල රට යන එක ගැන මගේ නිගමනය නම් මේ තරුණ ළමයින්ට තියෙන්නේ රට යාමේ උන. 

කතාව නවත්වල අපේ සංචාරයට ආපහු එමු. මම හොඳ photographer කෙනෙක් නෙමෙයි.පාවිච්චි කලෙත් පරණ digital කැමරා එකක් මෙතනට ඕනෑ වෙන්නේ tele lence එකක් සහිත කැමරා එකක්. 




මේ තියෙන්නේ ලෝකන්තයේදී අපිව පිළිගන්න මග දිගටම හිටපු නෙලූ මල්. මේවා පිපෙන්නේ වසර 12තට වරයි.ආයෙත් පිපෙන්නෙ 2025දි තමයි 



මේ තියෙන්නෙ නොයිඳුල් තැන්න.

















මේ මා දුටු ලස්සන මල් පොකුරු








සුනිල් සහ ආනන්ද රත්නායක

ආනන්ද සහ මම




 ලෝකාන්තයේ නාම පුවරුවක් 






ලෝකාන්තයේ ගැට්ටේ ඉඳල මම මේ ෆොටෝ එකට මුහුණ දුන්නේ පිටිපස්සෙන් තියෙන්නේ මිදුම ෆොටෝ එකට මේ දැරිවී කොහෙන් පාත් උනාද මන්ද?ඒ උනත් හැඩකාර දැරිවියක් .


මේ මම මහා ලෝකාන්තයට පිටුපාල  .පිටිපස්සේ තියෙන්නේ තනිකර මිදුම


ලෝකාන්තයෙන් පහලට බැලුවිට යාන්තමින් පෙනෙන නන්පෙරිල් තේ වත්ත


මේ තියෙන්නේ බෙලිහුල් ඔය 






මේ ෆොටෝ එකේ තියෙන විශේශත්වය තමයි හීතලේ අපි ගැහි ගැහි යනකොට මේ ජලාශයේ මේ පොඩි පැටියයි එයාගේ තාත්තයි ජලක්‍රිඩාවේ යෙදෙමින් ඉන්න එක .මේ පැටියාගේ වයස අවුරුදු 7යි. ඉගෙන ගන්නේ නුගේගොඩ අනුලාවේ. නම නම් අහගන්න අමතක උනා. මේ ජලාශයට කියන නම චිමිනි පුල් .










පුදුමේ කියන්නේ හරියට කතරගම යනකොට රජ මාවතේදී හමුවෙන කම ඉල්ලන වල අලි වාගේ මෙහෙත් ඉන්නවා මිනිසුන්ගෙන් බත් ඉල්ලගෙන කන ගෝන්නු.පහල ෆොටෝ වල ඉන්නේ එහෙම කෑම ඉල්ලන ගෝන පැටියෙක් තමයි  




සිතල මකා ගන්න අනුමත වෙන යාලුවෝ මුලින්ම ඉන්නේ උකුවෙල




සුරිය කුමාරයි (අපේ සභාපති )ආනන්ද,මිතලාව කරුණාදාස උඩගේ,පිටිපස්සෙන් ඉන්නේ සුමනා 



අපි ලෝකාන්තය චාරිකාව සම්පුර්ණ කලේ කිලෝ මීටර 10කට වැඩියෙ පයින්ම ගමන් කරමින්.අපේ කට්ටියේ වැඩි දෙනෙක් දියවැඩියාව,හර්ද රෝග,අධික කොලොස්ටරෝල්,පීනස ආදී රෝග වලින් පෙළුනත් ගමන අතෑරියේ නැහැ.එක් අයෙකුට විතරක් කෙන්ඩා  පෙරලිමකින් අපහසුතාවයට පත් උනා.දවල්ට කෑවේ හැන්දෑවේ 6.30ට  නුවරඑ ලියේදී.ඊට කලින් ලෝකාන්තයේදී සවස 4.00ට විතර රොටි දෙකක් කාල තේ එකක් බිව්වා.ඒක නියමෙට වැදුනා.
මේ ගමන ගැන විස්තර කරද්දී ඔබත් ලෝකාන්තය බලන්න ගිය ගමන මතක් වෙන්න ඇති.