Sunday, March 22, 2015

අපේ යාපනය සංචාරය 3 කොටස



කොබ්බැකඩුව ස්මාරකය නැරඹීමෙන් පසු අපේ ඊළඟ වන්දනා/නැරඹුම් ස්ථානය  වුයේ දඹකොල පටුනයි. දඹකොල පටුන බෞධයන්වූ අපට වැදගත් වන්නේ ජයසිරි මහා බෝ රජුගේ දක්ෂිණ ශාඛාව රැගෙන සංඝමිත්තා තෙරණිය දඹදිව සිට අපේ රටට වැඩමවුයේ මේ ඓතිහාසික තොටුපළෙන් වීමයි. මේ එතැන දක්නට තිබෙන නාම පුවරුවයි. 










උතුරු අර්ධදිපයේ තිබෙන සිංහල සලකුණු මකාදැමීමට දෙමල ත්‍රස්තවාදීන් විසින් සැලසුම් සහගතව සිදු කල විනාශ කිරීම් නිසා මේ ස්ථානයේ තිබු ඓතිහාසික ශාක්ෂි කිසිවක්  අද දින වන විට දක්නට ඉතුරුවෙලා නැහැ. අනුරාධ පුරයේ ස්ථාපිත කල ජයසිරි මහා බෝධීන් වහන්සේගේ දක්ෂිණ ශාඛාවෙන් පසු කාලයේදී   අශ්ට ඵල බෝධීන් වහන්සේලා හටගත්තා . මින් එක් නමක් මේ ස්ථානයේ  රෝපණය කර ඇතැයි සිංහල බෝධි වංශය ආදී වංශ කථා වල දැක්වුවත්, පසුගිය කාලයේදී එය සම්පුර්ණයෙන්ම විනාශ කරලා. මේ  සංඝ මිත්තා තෙරණියගේ ශ්‍රී ලංකා ආගමනය සිහි කිරීමට මෑත කාලයේ තනවා ඇති සිහිවටන පුවරුවක් 





අද මෙතැන දක්නට ඇති බෝධීන් වහන්සේ මෑතකදී අනුරාධපුරයේ ජයසිරිමහ බෝධීන් වහන්සේගෙන් ලැබූ නව අංකුරයක්. මේ බෝ ගසේ ඇති ළදරු ස්වභාවය මැනවින් පෙනෙනවා.    





මේ චෛත්‍යද මෑතකදී ඉදිකර ඇති එකක් 





මේ මැත කාලයේ නිර්මාණය කල සංඝ මිත්තා තෙරණියගේ ප්‍රතිමාවක් 






සංගමිත්තා තෙරණිය ජයසිරිමා බෝ ශාඛාව රැගෙන දඹකොල පටුනින්  අපේ රටට  එන දර්ශනය ප්‍රති නිර්මාණය කර ඇති ආදර්ශයක් 








බුදු මැදුරේ ඇතුලත දර්ශනයක් 



මේ දඹකොල පටුන පුරාවෘතය විස්තර කරන නාවික හමුදා සොහොයුරෙක්. ඉතිරිවූ පුරා විද්‍යා සාධක නැති උනත් මහාවංශය,සිංහල බෝධි වංශය සහ වෙනත් වංශ කථා ඇසුරින් සහ නාවික හමුදා අද්දැකීම් පාදක කර ගනිමින් ඔහු මනා විස්තරයක් අපට ඉදිරිපත් කළා. 












මේ විස්තරයෙන් සහ අදාළ සිතියම නැරඹීමෙන් මා තුල මෙතෙක් කලක් මහා වංශයේ තිබු ජය සිරිමා බෝ සමිඳුන් ලංකාවට ගෙන ඒමට අදාළ සමහර විස්තර අතිශයෝක්තියෙන් දක්වා ඇතැයි යන හැඟීම ඉවත් උනා. පෝක් සමුද්‍ර සන්ධියේ සිට දකුණු ඉන්දියාවේ රාමේශ්වරම් තොටුපලට ඇත්තේ දල වශයෙන් සැතපුම් 24ක් යන්න පාසලේදී 7 වසරේ උගත් මා ජයසිරිමා බෝ වහන්සේ ඉන්දියාවේ සිට ලංකාවේ දඹකොළ පටුනට ගෙන ඒමට සති දෙකකට වැඩි කාලයක් ගතවූ බවට මහාවන්ශය ලියු මහානාම හිමියන් ලිවීම අතිශයෝක්තියක් ලෙසටවු සිතුවිල්ල සිතේ කොනක බොහෝ කලක් තිබුනා. නමුත් මේ  නාවික හමුදා සෙබල සොයුරා මැනවින් පැහැදිලි කලේ ධර්මාශෝක රජුගේ අනුදැනුම ඇතිව සංඝමිත්තා තෙරණිය මාධ්‍ය දේශයේ සිට සතියක් පමණ ගොඩ බිමින් ගමන් කර, නෞකාවක නැගී ගංගා නම් ගඟ පහලට යමින්   වින්ධ්‍යා  වනය පසුකර  ආසන්න නැව් තොටවූ තාමලිත් තොටෙන්  සිය  මුහුදු  ගමන ආරම්භ කල  බවයි. එබැවින් එම සම්පුරන  මුහුදු චාරිකාවට සති දෙකක් ගතවීම පුදුමයක් නොවන බව මට අද තේරුම් ගියා.

වැදගත් කරුණ සංඝමිත්තා මෙහෙණිය වර්තමාන දකුණු ඉන්දියාවේ රාමේශ්වරම් තොටුපල  තෙක් ගොඩබිමින් ගමන් නොකළ බවයි. සිය ලංකා ගමනේදී අඩු තරමේ එතුමිය අද දකුණු ඉන්දියාව යයි සැලකෙන කොටසට වත් ගොඩබිමින් පැමිණ නැත. එසේ කිරීමට හේතුව ලෙස  සමහරවිට එකල එහි තිබු රාජ්‍ය 4ම අද මෙන්ම එදත් සිංහලයන්ට   සුහද ඒවා නොවුන ඒවා වීම විය හැක. 

මේ නාවික හමුදා සොයුරා පැහැදිලි කල තවත් කරුණක් නම් හමුදා මෙහෙයුම නිසා දෙමල ත්‍රස්තවාදී අරගලය නැති උනත් දෙමල ජනයා තමන් උදෙසා  වෙනම  රජයක් අවශ්‍යය යන මතවාදී අරගලය අතහැර නැති බවයි. එය  තවමත් වෙනස් වෙනස් මුහුණුවරින් යාපනය පුරා පැතිරෙමින් තිබෙන බවය. එබැවින් ඔවුන් අද දින පවා  පැරණි උතුරු අර්ධද්වීපයේ තිබුන සිංහල ලකුණ මැකීමට කල හැකි හැම දෙයක්ම කරති. ඒ සඳහා විවිධ උපාය මාර්ග අනුගමනය කරති.    



එදා තිබුන මුහුදු වෙරළ නම් අදටත් නොවෙනස්වම  තියෙනවා 







මේ එම මුහුදු වෙරළේ සතුටින් සිටින අපේ  සගයෝ 




















දඹකොළ පටුනෙන් පසු අප අදහස් කලේ උතුරු මුහුදේ නෑමටය. කතරගම සංචාරයෙන් පසු තංගල්ලේ මුහුදේ නැමේ රසවත් අද්දැකීම ලද අප සිතා සිටියේ උතුරු සංචාරයේදීත් එවැනි අද්දැකීමක් ලැබීමටයි. එහෙත් අපේ අදහස කොහොන මහතාට වැටහී තිබුණේ අපට මිරිදිය පොකුණේ නෑමට අවශ්‍ය බවයි. එනිසා ඔහු අප මීළඟට රැගෙන ගියේ කීරමලේ මිරිදිය පොකුණ වෙතටයි. මෙය මුහුද අද්දර වෙන්නට  පිහිටා ඇති එහෙත් මිරිදිය උල්පතකින් ජලය ගලා එන ලොකු පොකුණක්. එහි පිරිමි සහ ගැහැණු අයට වෙන වෙනම ස්නානය කරන තැන් තිබුණා. එහෙත් මා දුටු අන්දමට නම් එහි ජලය අපිරිසිදුයි. එබැවින් අපි එහි නැමේ අදහස  අත්හැර දමා මුහුදේ ලස්සන පමණක් බලා සැහිමට පත් වුනා. මේ තියෙන්නෙ ඒ ලස්සන මුහුදු තීරය.  අපේ අවාසනාවට  එහි නාන්නට සුදුසු තැනක් නම් තිබුණේ නැහැ.    



















යාපනය සංචාරයේදී අපි අවසානයට ගියේ චුන්නාකම් පුදබිම බැලීමටයි.මේ තියෙන්නෙ එහි නාම පුවරුවයි 




ආචාර්ය පෝල් ඊ පිරිස් මහතා විසින් 1917 සිට 1919 දක්වා කාලය තුල කල කැනීම් තුලින් මේ පුද බිමේ ඉතිහාසය,  බුදුන් වහන්සේගේ ජීවමාන කාලය තෙක් දිව යන බව එහි සඳහන් කර තිබෙනවා. මෙතන තිබු වටදා ගෙයක නටඹුන්එකල  තිබුන බවත් අද එහි කිසිදු කැනීමක් සිදු නොවන බවද පෙනෙනවා.  


මේ එම පුදබිමේ වවා තිබුන පිච්ච මල් පඳුරක් 




මෙතන මේ පෙනෙන්නේ දැනට කදුරුගොඩ පුදබිමේ සංරක්ෂණය කර තිබෙන රහතන් වහන්සේලාගේ ධාතු අඩංගු කුඩා චෛත්‍ය. මේ රහතුන් වහන්සේලා වැඩ සිටියේ පුවඟු (පුන්කුඩුතිව්) දිවයිනේ. එහිදී උන්වහන්සේලා වැළඳු ආහාරයක් විෂවීමෙන් අපවත්වීමෙන් පසූ එම ධාතුන් වහන්සේලා මේ පුද බිමට ගෙනවිත් මේ කුඩා සැයන් සකස් කර තිබෙනවා . නමුත් මා දුටු වැදගත් කරුණ එය නොවේ.1965දි එවකට සිටි පුරා විද්‍යා කොමසාරිස්තුමා විසින් මේ පුද බිමේ අක්කර 07ක් මිලදී ගෙන එය පුරාවිද්‍යා රක්‍ෂිතයක් ලෙස ප්‍රකාශ කර තිබුනත් අද එය අක්කර 2කට  පමණ සීමාවී තිබෙන්නේ දෙමල ජනයා විසින් සැලසුම් සහගතව එම පුද බිම ඔවුන්ගේ ග්‍රහණයට පත්කර ඇති නිසයි.පහල චායා රුපයේ  ඈත තල්  වැටෙන්  පෙනෙන්නේ එසේ ග්‍රහණයට ගත් ඉඩම් වල වර්තමාන මායිමයි.    
  








පුදබිමේ ආරක්ෂාවට හමුදා සේනාංකයක් ඉන්නවා.එම සේනාන්කය  නැත්නම් මේ ඉතුරු ටිකත් දෙමල ජනයාගේ ග්‍රහණයට අසුවෙලා ඉවරයි. ඒත් මෙම සේනාංකයේ ප්‍රමාණය දැන් අඩු කරමින් තිබෙන්නේ දෙමල ජනයාගේ වාසස්ථාන  අසල හමුදා සේනාංක තිබීම ගැන වර්තමානයේදී තිබෙන විරෝධය නිසයි. එහෙත් මේ පුදබිම සතු එමෙන්ම රජය සතු පුරාවිද්‍යා රක්ෂිතය තුල අනවසරයෙන් පදිංචිවීම ගැන කව්රුත් කතා කරන්නේ නැහැ. මෙතන පුරා විද්‍යා නිලධාරින් නම් ඉන්නවා.එහෙත් ඔවුන්ගේ එකම කාර්ය කැනීම් කර මේ පුද බිම රැකිම නොව මෙය  බෞද්ධ උරුමයක් බව ලොවට හෙළිවීම වැළැක්වීමයි. ඒ සඳහා පුරා විද්‍යා පනත ඔවුන් මැනවින් පාවිච්චි කරනවා. එබැවින් මෙහි සංඝාවාසයක් හෝ භික්ෂුන් වහන්සේ නමක් නැහැ.කලාතුරකින් එන සිංහල බැතිමතුන් දමන පඬුරු  වලින් කොටසක් පවා මෙහි නඩත්තුවට  නොගෙන   පුරා විද්‍යා මුරකරුවන් විසින් පොදිය පිටින්ම කාර්යාලයට ගෙන යනවා . මේ හමුදා සොවුරා කියා සිටියේ අඩු තරමේ විහාරගෙය නඩත්තු කිරීමට හෝ දිනපතා එහි පහනක් දැල්වීමට හෝ දායකත්වයක් දැක්වීමට අපට සිතක් ඇත්තේ නම් පින් කැටයට නම් කියක් හෝ නොදමන ලෙසටයි. එසේ කිරීමෙන් අපේ මනදොල නොසන්සිඳෙන බව පැවසූ ඔහු තවදුරටත් පැහැදිලි කලේ එවැනි අවශ්‍යතාවයක් ඇත්නම් එය පින් කැටයට  නොව බුදුකුටිය තුල ඇති පාත්තරයට දමන ලෙසටයි.         






හමුදා සොහොයුරා බුදුකුටිය ලෙස කීවත් එය අප සාමාන්‍යයෙන් දන්නා අන්දමේ ස්ථිර කුටියක් නොවන බව මේ සේයාරුවෙන් පැහැදිලි වේවි. බුදුපිළිම තුනට පිටි පස්සෙන් ඇත්තේ තිරයක් පමණයි. තිරය තුලින් ඊට පසුපසින් තිබෙන ගස් කොලන් පෙනෙනවා. මා විස්තර කල  රෙද්දකින් වැසූ පාත්‍රය ඔබට පෙනෙනවා ඇති.  











සංරක්ෂණය කල චෛත්‍යක සමීප දර්ශනයක්  






සංරක්‍ෂණය ලල චෛත්‍ය ලඟින්ම පෙනෙන්නේ උතුරුකරයට විශ්ශේෂවූ තල් වැටයි. එහෙත් මේ තල්වැට ගසා ඇත්තේ අනවසර පදිංචි කරුවන් විසින්ය.























අපේ ආපසු ගමන සිදු උනේද දුම්රියෙන්ය. සිරිත් පරිදි අපිට නැරඹුම් මැදිරියක් වෙන්ව තිබුනා. නියමිත වෙලාවට යාපනය දුම්රිය ස්ථානයට යා යුතු බැවින්,කාලය ඉතිරි කර ගැනීමට  අපි උදේ ආහාරය හෝටලයේදී නොගෙන, එය  පැකට් කර දුම්රියේදී උදේ ආහාරය ගන්න සැලසුම් කර තිබුනා.

අපි ආපසු දුම්රියෙන් එන ගමනේදී දුටු ගොවිබිම් 





















නෙත ගැටුණු ජල පෝෂිත ප්‍රදේශ 

















ආපසු එන ගමනේදී අපට ලැබුණු නැරඹුම් මැදිරියේ ඉන්නා අපේ ගමන් සගයෝ 


























අපේ යාපනය සංචාරයට පහසුකම් සැලැස්වූ කොහොන මහතා. 







දුම්රිය පොලක් ආසනයටම වැඩි  තිබු තල් පඳුරු   





දුම්රියේදී දැක්ක මහා මාර්ගය. මෙපෙනෙන ලංගම බස් රථයේ බෝඩ් එකේ තිබුනේ යාපනය - මහනුවර කියලා 





















 ඈතින් දුටු ජනශුන්‍ය ස්ථාන 


















මේ කැමරා චාචය දුටු මනරම් දර්ශන කිහිපයක් 











































ආපසු එන ගමනේදී අපේ නැරඹුම් මැදිරිය අමුණා තිබුණේ දුම්රිය එන්ජිමට ලංකර බැවින් අපිට  නැරඹුම් මැදිරියේ විශාල ජනේලයෙන් නරඹන්නට දුම්රිය එංජිම විතරයි. 










Sunday, March 15, 2015

අපේ යාපන සංචාරය 2 කොටස

දෙවෙනි දින උදෙන්ම අපි නාගදිපේ වන්දනාව/සංචාරය සඳහා පිටත් උනා.වෙලාව ඉතිරිකර ගන්න උදේ ආහාර ගැනීම සැලසුම් කර තිබුණේ බස් රියේ ගමන් ගන්නා අතරතුරදියි. 

 ගමන අතරතුරදී ඈතින් දුටු ලස්සන කතෝලික පල්ලියක් විස්තර නම් මොකුත් දන්නෙ නැහැ .






මේ අපි නාගදීපය තෙක් ගමන් කල බෝට්ටුව බෝට්ටුවේ යට තට්ටුවේ තමයි යන්න සිදුවුනේ. 












උඩ තට්ටුවේ මෝටර් බයිසිකල් එකක් පටවලා තිබුනා බයිසිකලේ අයිතිකරු තමයි ඒ අසලින් හිට ගෙන ඉන්නේ. මා පසුව දැනගත් පරිදි එයා යන්නේ ක්‍රිස්තියානි ආගම නාගදීපයේ ප්‍රචාරය කරන්න යෝහොවා ශාක්ෂි කරුවන්ගේ සාමාජිකයෙක් ලෙසටය. මේකෙන් පෙනෙන්නේ විවිධ අරමුණු අනුව විවිධ පුද්ගලයන් නාගදීපයට යන බවයි. 




බෝට්ටුවේ ඉඳල බලන විට ඈතින් නාගදීපය පෙනෙන අයුරු 











නාගදීපයේ ඇති චෛත්‍ය









පැත්තකට වී නිවී සැනසිල්ලේ වන්දනාමාන කරන අමරා 






නාගදීපයේ කෞතුගාරයක් තිබෙනවා.  මේ ඒකෙ ප්‍රදර්ශනයට තබා ඇති නායක හාමුදුරුවන් පරිහරණය කල කරත්තය ඇතුළු භාණ්ඩ 























































කෞතුගාරයේ තිබු ලියෙන් කල නයෙකුගේ සහ මුගටියෙකුගේ කලාත්මක නිර්මාණයක්  








නව විහාර ගෙය 






නාගවිහාරේ වැඩ සිටි නායක හිමි වරුන්ගේ බිතු සිතුවම් 
































පැරණි බුදුගෙය 








පැරණි බුදු ගෙයි තැන්පත් කර තිබු බුදුපිළිමයේ විස්තරයක් 













නාගදීපයේ වන්දනාවට පැමිණි මා 






හේරතේගේ  මේ සේයාරුව සටහන කලේ මා විසින්ය 






නාගදීපය අසල මුහුදේ චමත්කාර දර්ශනයක් 







නාගදීපයේ හින්දු කෝවිල 







කෝවිල ඇතුලත පුජාව තබන බැතිමතුන්, මේක ගත්තෙත් කැමරාව සුම් කරලා.පිරිමින්ට මේ කෝවිලට ඇතුල්වෙන්න ඕනෑ නම් උඩුකය නිරුවත් කරන්න ඕනෑ.






කොවිලේ බාහිර  දර්ශනයක් 





පැත්තකින් තියෙන ලස්සන මුහුද 
























ආපසු එනගමනේදී බෝට්ටුවෙන් ජැටියට  ගොඩ බසින අපේ කණ්ඩායමෙන් කොටසක් 








ආපසු එන ගමනේදී දුටු සමුපකාර සමිතියක් වැරදියට හරි සිංහලෙන් සමිතියේ නම ලියලා තියෙනවානෙ. අපි මේකට ගොඩවෙලා අපේ සිංහල අදහස්  අමාරුවෙන් දෙමල කාර්ය මණ්ඩලයට තේරුම් කරමින්    බඩු මිලදී ගන්න අතරේ අපේ සමහර පිරිමි යහළුවන් කිසිදු ගැටලුවකින් තොරව තල්  රා ටිකකුත් හොයා ගත්තා. 





ආපසු එන ගමනේදී අරාලි තුඩුවට ආසන්නයෙන් පිහිටුවා  ඇති අපේ කාලයේ වීරයෙක් වන  ඩෙන්සිල් කොබ්බැකඩුව අනුස්මරණ ස්ථම්භය බැලීමටද කාලය ගත කළා. ඇත්තෙන්ම මේ ස්ථම්භය සාදා තිබෙන්නේ අරාලි තුඩුවේ නොවෙයි. ඒකට මෙතන ඉඳලා තව කිලෝමීටර 2ක් යන්න ඕනලු. මෙතන සිහිවටනය හදන්න හේතුව බිම් බෝම්බයෙන් තුවාල වුනු කොබ්බැකඩුව මහතා සෙබළුන් විසින් කර තබාගෙන ඇවිත් මෙතැනදී හෙලිකොප්ටරයට ගොඩකළ නිසාය.  














තවමත් අබිරහසක් වන කොබ්බැකඩුවමහතා ඇතුළු පිරිස බිම් බෝම්බයට හසුවූ ආකාරය අපට  විස්තර කරන  හමුදා සොහොයුරෙක්,  කොබ්බැකඩුව මහතා ඇතුළු පිරිස අරාලි තුඩුවේ එදින ගත කර ඇත්තේ යාපනය ත්‍රස්තවාදී මර්මස්ඨාන වලට අවසාන ප්‍රහාරය සැලසුම් කරමින්....... 








මහත් උවමනාවෙන් එම විස්තරය අසන අපේ සගයන්  









අපේ කැමරා ශිල්පී රණසිංහ  මහතා අසලින් ඉන්නෙ යාපනය ගමන සංවිධානය කල මේජර් කොහොන මහතා සහ එම මැතිනියයි. 




කොබ්බැකඩුව ඝාතනය සිදුවූ ආකාරය ගැන මත දෙකක් තියෙනවා. එකක් පොලව යට වැලලු බිම් බෝම්බයක් පිපිරිම. අනෙක ජීප් රථයේ සවිකළ බෝම්බයක් පිපිරිම . මේ දෙකෙන් හරියටම සිදුවුයේ කුමක්ද යන අදටත් නොවිසුඳුණු   අභිරහසක්.  





බෝම්බ පිපුරුම සිදුවූ ආකාරය සොයා බැලීමට නිදර්ශක ලෙස කල  ඉහතකී දෙආකාරයෙන්ම බෝම්බ පිපුරුම් දෙකක් කලාට පසු ඉතිරිවූ  ජීප් රථ  දෙකක නටඹුන්