බෙන්ගමුවේ නාලක හිමියන් විසින් අද දින දිවයින පත්‍රයේ සිංහලයන්ගේ මෙන්ම අනෙකුත් ජාතීන්ගේ අවධානයට ලක්වීම පිණිස පල කල මෙම ලිපිය එකි පරමාර්ථයෙන්ම මෙම blog අඩවියේද පල කරමි. ලිපිය පල කිරීම ගැන බෙන්ගමුවේ නාලක හිමියන් මෙන්ම දිවයින කතුතුමා උරණ නොවනු ඇතැයි සිතමි .
සිංහලයිනි සමගි වව්
ජාතික සමගියට පදනම දමව්
පූජ්‍ය බෙංගමුවේ නාලක හිමි
මුලදී සියයට සියයක්‌ම සිංහලයන්ගේ රට ලෙස පැවති, පසුව විජාතික හා විදේශික ආක්‍රමණ හා බලපෑම් නිසා සිංහලයන්ට පමණක් නොව, දෙමළ, මුස්‌ලිම්, බර්ගර්, මැලේ ආදී ජන වර්ගයන්ට ද අයත් රටක්‌ ලෙස හැඳින්වීමට උගතුන් හා දේශපාලකයින් ක්‍රියා කර ඇත. එහි ප්‍රතිඵලයක්‌ වශයෙන් සිංහල රට -ශ්‍රී ලංකාව ලෙස නම් කෙරිණි. ඉංගී්‍රසින්, රටේ නම CEYLON යෑයි හැඳින්වූයේ සිංහල (inhalam>Seelan>Ceylan> Ceylon) යන අර්ථයෙනි. එහෙත් සුද්දන් ද නොකළ දෙයක් කරමින් සිංහල දේශපාලකයින් සිංහල රට ශ්‍රී ලංකා යෑයි නම් කර ඇත. රට වැසි සියලු දෙනාගේම රට ශ්‍රී ලංකාව ලෙස හැඳින්වීමට සිංහලයාගේ විරෝධයක්‌ නැත. ශ්‍රී ලංකාව තුළ දෙමළ හෝ මුස්‌ලිම් සුළු ජන කොටසකට වෙනම පාලන බලයක් ඇති කර ගැනීමට ඉඩ දිය නොහැක.
සිංහලයාගේ සමගිය ජාතික සමගියේ පදනමයි, යනුවෙන් වදාළේ අති පූජිත මඩිහේ පඤ්ඤාසීහ මහා නාහිමිපාණන් වහන්සේය. සිංහලයින් සමගි කිරීමට උන්වහන්සේ ප්‍රබල උත්සාහයක් ගත්හ. එහෙත් පක්ෂ දේශපාලනය නිසා බෙදී අසමගි වී සිටින සිංහලයන් ඒ මඩ ගොහොරුවෙන් මුදා ගැනීම අතිශයින්ම අසීරු කාර්යයක්‌ විය. ඉතිහාසය පුරා විදේශ ආක්‍රමණ 16 කට මුහුණ දී රටත්, ජාතියත් පර සතුරන්ගේ රැක ගත්තේ සිංහලයන් සමගි සම්පන්නව කටයුතු කිරීම නිසයි. සටන් කර රටවල් අල්ලා ගත් ඉංගී්‍රසි අධිරාජ්‍යවාදීන්ට සටනින් අල්ලා ගැනීමට නොහැකි වූයේ සිංහලයාගේ රටයි. ඒ සිංහලයන්ගේ සමගිය නිසයි. සිංහලයන්ගේ සමගිය බිඳීමට ඔවුහු විවිධ උපක්‍රම යෙදූහ. එවකට මෙරට සිටි දෙමළ හා මුස්‌ලිම් ජනයා සිංහලයන්ට එරෙහිව සංවිධානය කිරීම හා බලගැන්වීම එක් උපක්‍රමයකි. ඉංගී්‍රසීන් ඒ දේ නොකරන්න, අද වන විට දෙමළ හා මුස්‌ලිම් අන්තවාදයක්‌ බිහි නොවන්නට ඉඩ තිබුණි. අනෙක්‌ උපක්‍රමය නම් ඔවුන් අපට ලබා දුන් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලන ක්‍රමය තුළ ක්‍රියාත්මක වන පක්ෂ ක්‍රමයයි. එම පක්ෂ ක්‍රමය පදනම් කරගෙන අද වන විට සිංහලයන් විවිධ කොටස්‌ වලට බෙදී වෙන් වී සිටිති.
වසර 2,500 ක් පුරා තම උරුමය රැකගත් සිංහලයන් පක්ෂ වලට බෙදී අසමගි වී සිටින විට සුළු ජන කොටස්‌ තම බලය තහවුරු කර ගැනීම අරුමයක් නොවේ. සිංහල දේශපාලන පක්ෂ තුළ අසිංහලයින්ට ද ඉඩක්‌ ඇත. තම පක්‌ෂවල ජාති බේදයක්‌ නොමැති බව පෙන්වීම එහි අරමුණයි. මුස්‌ලිම් හා දෙමළ දේශපාලන පක්ෂ රාශියක් ඇතත් අවශ්‍ය වූ හැම විටම ඔවුහු සමගිව කටයුතු කරති. එහෙත් සිංහල දේශපාලකයන් එසේ නොවේ. තම ජාතියට වඩා ඉහලින් ඔවුන් සලකන්නේ පක්‌ෂය හා පක්‌ෂයට දේශපාලන බලයක් ලබා ගැනීමයි. ලොව ඉතාම කුඩා ජාතියක්‌ ද වන මෙරටට පමණක් උරුම හිමිකම් ඇති සිංහලයින් මෙසේ අසමගි වී සිටින විට ඔවුන්ගේ රටට විදේශ බලපෑම් ඇති වීමට පවතින ඉඩකඩ බොහෝය. විදේශ සහයෝගය ලබාගෙන රට තුළ වෙනම පාලන බලයක් ඇති කර ගැනීමට දෙමළ හා මුස්‌ලිම් දේශපාලකයෝ ද උත්සාහ කරති.
මුලදී සියයට සියයක්‌ම සිංහලයන්ගේ රට ලෙස පැවති, පසුව විජාතික හා විදේශික ආක්‍රමණ හා බලපෑම් නිසා සිංහලයන්ට පමණක් නොව, දෙමළ, මුස්‌ලිම්, බර්ගර්, මැලේ ආදී ජන වර්ගයන්ට ද අයත් රටක්‌ ලෙස හැඳින්වීමට උගතුන් හා දේශපාලකයින් ක්‍රියා කර ඇත. එහි ප්‍රතිඵලයක්‌ වශයෙන් සිංහල රට -ශ්‍රී ලංකාව ලෙස නම් කෙරිණි. ඉංගී්‍රසින්, රටේ නම CEYLON යෑයි හැඳින්වූයේ සිංහල (inhalam>Seelan>Ceylan> Ceylon) යන අර්ථයෙනි. එහෙත් සුද්දන් ද නොකළ දෙයක් කරමින් සිංහල දේශපාලකයින් සිංහල රට ශ්‍රී ලංකා යෑයි නම් කර ඇත. රට වැසි සියලු දෙනාගේම රට ශ්‍රී ලංකාව ලෙස හැඳින්වීමට සිංහලයාගේ විරෝධයක්‌ නැත. ශ්‍රී ලංකාව තුළ දෙමළ හෝ මුස්‌ලිම් සුළු ජන කොටසකට වෙනම පාලන බලයක් ඇති කර ගැනීමට ඉඩ දිය නොහැක.
රට තුළ දෙමළ ඊලමක්‌ බිහිකරගැනීමේ අරමුණින් කාලයක් තිස්‌සේම දෙමළ දේශපාලකයින් ක්‍රියා කර ඇත. ඒ සඳහා ඉලංකෙයි තමිල් අරසුකච්චි දෙමළ එක්‌සත් විමුක්‌ති පෙරමුණ, දෙමළ ජාතික සංධානය වැනි දේශපාලන පක්ෂ පිහිටුවාගෙන ක්‍රියාත්මක වී ඇති අතර ෙµඩරල් පාලනයක්‌ හෝ ඔවුන්ට අවශ්‍යය බව කියමින් ශ්‍රී ලංකා රජයට මෙන්ම විදේශ රටවලට ඉල්ලීම් හා බලපෑම් කරති. උතුරු හා නැගෙනහිර දෙමළ නිජ භූමිය ලෙස පවසන ඔවුහු එම පළාත් වලින් සිංහල ජනතාව පලවා හැරීමට ද ක්‍රියා කර ඇත. එවකට පැවති යූ. ඇන්. පී රජයේ වරදින් ඇති වූ 1983 ජූලි කලබල වලට පෙර යාපනයේ සිංහලයින් 24,000ක් සිටියහ. ජූලි කලබලය දඩමීමා කරගත් දෙමළ දේශපාලකයෝ උතුරේ සිටි සිංහලයන් පලවා හැරීමට ක්‍රියා කළහ. 1987 ඉන්දුලංකා ගිවිසුමට අනුව මෙරටට ගෙන්වූ ඉන්දියන් හමුදාවේ ආක්‍රමණශීලී ක්‍රියා නිසාත්, එල්.ටී.ටී.ඊ ක්‍රියාකාරකම් නිසාත් නැගෙනහිරින් ද සිංහලයින් බොහෝ දෙනෙක් දකුණට සංක්‍රමණය වූහ. ප්‍රථම වරට පළාත් සභා ඡන්දය පැවති අවස්ථාවේදී උතුරු හා නැගෙනහිර දෙපළාත එක් පළාතක්‌ ලෙස ගෙන ඡන්දය පැවැත්වීම ද එම දෙපළාත දෙමළ නිජභූමිය ලෙස නම් කරගැනීමට හේතුවක්‌ විය. එම පළාත් සභාවේ මහ ඇමති ධුරයට පත් වර්ධරාජා පෙරුමාල් එම දෙපළාත ඊලාම් රාජ්‍යයක්‌ ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කිරීම නිසා ජනාධිපති බලතල අනුව පළාත් සභාව අහෝසි නොකළේ නම් මෙලහකටත් දෙමළ ඊළමක්‌ බිහි වන්නට ඉඩ තිබුණි.
දේශපාලන වශයෙන් ක්‍රියා කරමින් රට තුළ වෙනම දෙමළ රාජ්‍යයක්‌ බිහි කරගැනීමේ ප්‍රයත්නය කල් යන බව වටහා ගත් දෙමළ තරුණ කණ්‌ඩායම් සටන් කර එම රාජ්‍යය බිහි කර ගැනීමට අවි අතට ගැනීමේ ප්‍රතිඵලයක්‌ වශයෙන් බිහිසුණු එල්.ටී.ටී.ඊ. ත්‍රස්‌තවාදය බිහි විය. ඔවුන්ට විදේශ රටවල සහයෝගය ද ලැබුණි. වසර 30 කට ආසන්න කාලයක් මුළු රට පුරා ජනතාව තුළ මරණ බය ඇති කරමින් ක්‍රියාත්මක වූ එම ත්‍රස්‌තවාදය පරාජය කළ හැකි වූයේ සිංහලයන් බහුතරයක් සිටින ආරක්‌ෂක හමුදාව සමගි සම්පන්නව ක්‍රියා කිරීමෙනි. රටට ආදරය කරන දෙමළ හා මුස්‌ලිම් රණවිරුවන් ද එහිදී ලබා දුන් සහයෝගය අතිශයින්ම අගය කළ යුතුය. ඒකීය රටක්‌ වශයෙන් ශක්‌තිමත්ව පැවතීමට නම් එම සමගිය සියලු රටවැසියන් තුළ තිබිය යුතුය. ඒ සඳහා සිංහලයන්ගේ සමගිය අත්‍යවශ්‍ය වේ. ඊට ප්‍රධානතම බාධකය වී ඇත්තේ පක්ෂ දේශපාලනයයි. ජාතික හෙළ උරුමය වැනි පක්ෂ බිහි වී මෙරට උරුමය රැක දීමට පොරොන්දු වූ නමුත් ඔවුහු ද දැන් පක්ෂ දේශපාලන මඩගොහොරුවෙහි ගිලී උරුමය පසෙක තබා බලකාමී අරමුණක එල්බගෙන ක්‍රියා කරති.
-දෙමලු නැගිටිවු, (එලංග තමිල්) යෑයි හඬ නගන උතුරේ මහ ඇමති විග්නේෂ්වරන් කියන්නේ අන් කිසිවක්‌ නොව සිංහලයන්ට එරෙහිව නැගී සිටින ලෙසයි. ප්‍රභාකරන් කිව්වේත් එයයි. එම ක්‍රියාදාමය සිංහල බෞද්ධයන් කලබල විය යුතු දෙයක් නොවන බව විග්නේෂ්වරන් ප්‍රකාශ කර ඇත. ඔහු මේ අර අඳින්නේ කරුණාවෙන් බෙල්ල කැපීමට බව, ඔළුව අතගා ටොකු ඇනීමට බව අප වටහා ගත යුතුය. දෙමළ ජාතිවාදය මතු කර ගැනීමට කුමන්ත්‍රරණකාරීව ක්‍රියාත්මක කළ යම් යම් සිදුවීම් පදනම් කරගෙන ඇති වූ විරෝධතා හැර සිංහලයන් දෙමළ ජනයාට එරෙහිව ක්‍රියාත්මක වී නැත. අදත් දකුණේ සිංහල ජනයා දෙමළ ජනයා සමග සුහදව ජීවත් වෙති. විග්නේෂ්වරන්ට පවා සිංහල නෑ කමක්‌ ද ඇත. උතුරේ සිටිනවාට වඩා වැඩි දෙමළ පිරිසක් දකුණේ සිංහලයන් සමග සිටිති. උතුරේ සිංහලයන් එලවා දැමුවත් දකුණේ සිටින දෙමලුන් එලවා දැමීමට සිංහලයින් ක්‍රියාකර නැත. ඒ සමගම දකුණේ හින්දු කෝවිල් පවත්වාගෙන යාමට සිංහල බෞද්ධයන්ගේ කිසිදු විරෝධයක්‌ නොමැතිවා පමණක් නොව ඒවාට සහයෝගය ද ලබා දෙති. එසේම දකුණේ සිටින දෙමළ ජනයා ද බෞද්ධ සිද්ධස්‌ථාන වලට යමින් එමින් සිංහල බෞද්ධයන් සමග සමගිව කටයුතු කරති. විග්නේෂ්වරන්ලා උත්සාහ දරන්නේ එම සිංහල දෙමළ සමගිය ද කඩා බිඳ දමා රට ද දෙකඩ කොට වෙනම දෙමළ රාජ්‍යයක්‌ පිහිටුවා ගැනීමටයි.
උතුරු පළාත් සභාව උතුරේ සිංහලයන්ට හා බෞද්ධ සිද්ධස්‌ථානවලට කරන හිරිහැර ගැන ඊනියා යහපාලන ආණ්ඩුව ද නිර්හව සිටී. රජය පිහිටුවීමට උපකාර කළ දෙමළ බෙදුම්වාදී දේශපාලකයින්ට ඉඩදී බලා සිටීම රජයේ පිළිවෙත වී ඇත. රටට මෙන්ම ලෝකයට ද වැදගත් වන සිංහල බෞද්ධ ශිෂ්ඨාචාරය රැක දීමට රජයට උවමනාවක් ඇති බව නොපෙනේ. රජයේ ප්‍රධානතම අභිලාෂය වී ඇත්තේ තම පාලනයට එරෙහිව එතැයි සිතෙන සියලු දෙනාම මර්දනය කර කුමන්ත්‍රණකාරීව ලබා ගත් බලයේ රැඳී සිටීම හා ඊ ළඟට ද බලයට පැමිණීමයි. ඒ අරමුණු ඉටු කර ගැනීම සඳහා බෙදුම්වාදීන් සතුටු කිරීමට ද රජය මැලි වන්නේ නැති බව අපි දනිමු. රටට අහිතකරව පවතින බෙදුම්වාදීන්ගේ හා ඊනියා යහපාලන ආණ්ඩුවේ වැඩ පිළිවෙලට ඉදිරිපත් කළ හැකි සාර්ථකම විසඳුම වනුයේ පළමුව සිංහලයන් හැමදෙනාම තම උරුමය රැක ගැනීමට පක්ෂ කුල ආගම් බේදයෙන් තොරව සමගි සම්පන්න වීමයි. සිංහල සමගිය අනෙකුත් ජනතාව සමග සුහදව ක්‍රියා කිරීමට පදනමක්‌ වෙනවාමයි. එවැනි ක්‍රියාදාමයකින් හැර පවතින භයානක උවදුරුවලින් රටත් ජාතියත් රැක ගැනීමට වෙනත් ක්‍රමයක්‌ නොමැත.
