19 වන ආණ්ඩු ක්‍රම ව්‍යවස්ථා ශන්ශෝධනය කරන්නට හදන විදිය හරියටම 304 ගේම් එක සෙල්ලම් කරන්න හදන ආකාරයට කරන්න හදනවා වාගෙයි කියලා මා මිට කලින් ලිව්වනෙ. එතැනදී මම 304 වෙනුවට 505 කියල වැරදියට ලිව්වත් මා ඉදිරිපත් කල අදහස සනාථ කිරීමට භාවිතා කල කරුණු වල වෙන වැරැද්දක් තිබුණේ නැහැ.
පාර්ලිමේන්තුව තුල සිදුවන විවාද විවාද සජිවව බැලීමට tv එකේ 91 චැනලය තියෙන නිසාත්,ඒවා නිවාඩු පාඩුව බැලීමට තරම් රුපවාහිනි තාක්ෂනය අද අප රටේ දියුණුවී තිබිමත් නිසා මට ඊයේ හවස රුප පෙට්ටිය ළඟ ඉඳගෙන, ඊයේ උදේ සිදුවුණු විවාද සංස්කරණයකින් තොරව සම්පුර්ණයෙන් බැලීමට හැකි උනා. මා එසේ උනන්දු උනේ එදින 19 වන ආණ්ඩු ක්‍රම ව්‍යස්ථාව ඉදිරිපත් කරන බවට තිබු ප්‍රචාරය නිසයි. නමුත් අල්ලස් කොමිෂන් සභාවේ නව අධක්ෂ ජනරාල් තුමියගේ ක්‍රියා කලාපය ගැන පෙරේදා ඇතිවූ අලකලංචිය ඊයේ පාර්ලිමේන්තුව ආරම්භයේදීම නිමා නොවුන බැවින් මගේ අභිලාශය ඉටුවූයේ නැහැ. ඒත් එම අලකලන්චියත් සමනය කිරීමට ගත් ක්‍රියාමාර්ගය තවත් 304 ගේම් එකක් සෙල්ලම් කිරීම වාගේ දෙයක් ලෙස මට හැඟුණ නිසා ඒ ගැනත් ටිකක් ලියන්න ඕනෑ.
සාමාන්‍යයෙන් පාර්ලිමේන්තුව හඳුන්වන්නේ නීති සම්පාදකයන් යන අර්ථයෙන් තමයි. මේ නීති සම්පාදකයන් නීතිඥයන්ම නොවුනාට ඒ අයට උසාවියකදී නඩුකාර හාමුදුරුවන්ට දක්වන ගරුත්වය වගේ ගරු සැලකිල්ලකුත් මෙන්ම පහසුකම්ද ලැබෙනවා.මම මින් අදහස් කරන්නේ සාමාන්‍ය විධියට අපි දන්නා වාහන බලපත්‍ර,වෛද්‍ය පහසුකම්, විශ්‍රාම වැටුප් වැනි පහසුකම් ගැන නොවේ. පාර්ලිමේන්තුවේ ඕනෑම විෂයයක් ගැන හැදෑරීමට අවශ්‍ය අංග සම්පුර්ණ පුස්තකාලයක් තිබෙනවා.එමෙන්ම තමන්ට අවශ්‍ය වෙනත් ඕනෑම තොරතුරක් එසැනින් ලබා ගත හැකි සන්නිවේදනය ජාලයක් තිබෙනවා. ඒ ඒ ඇමතිවරයාට වෙන්වූ කාර්යාලයක් තිබෙනවා. නමුත් සාමාන්‍ය පුද්ගලයෙකුට මේ පහසුකම් නොමිලයේ ලැබීම සිහිනයක් විතරයි. එපමණක් නොව මැතිනියගේ කාලේ හදපු ක්‍රමයක් නිසා පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී වරයෙක් වීමේ සුදුසුකම මතම නීති විද්‍යාලයට ඇතුලත්වී එහි අධ්‍යාපනය ලැබීමෙන් පසු නීතිඥ වරයෙක් ලෙස වෘතිය සුදුසුකම් ලැබීමටද පුළුවන්.
අනෙක් කරුණ කිසිදු මන්ත්‍රී වරයෙකුට පාර්ලිමේන්තුව තුල හිටිහැටියේ දඩස් ගා නැගිටලා ප්‍රශ්න අහන බැහැ.ප්‍රකාශයක් කරන්න බැහැ. ඒවා කලින් කතා නායක වරයාට ඉදිරිපත් කරන්න ඕනෑ. කතානායක කාර්යාලය ඒවා අදාළ ඇමතිවරයාට යොමු කරන නිසා ඇමතිවරයාට සිද්ධිය අධ්‍යයන කර අංග සම්පුර්ණ නිවැරදි උත්තරයක් දෙන්නට හෝ උත්තර දීමට කාලක් ඉල්ලන්න පුළුවන්.
අල්ලස් කොමසාරිස් ජනරාල් තුමිය හිටපු ජනාධිපතිවරයාට සිතාසි නිකුත් කිරීමේ ප්‍රශ්නය මේ විධියට දැනමුත්තෝ අධ්‍යනය කළා නම් දින දෙකක් කාලය නාස්ති කර ලබා ගත් උත්තරය විනාඩි 5 කින් විසඳා මේ ගැටළුව විසඳා ගන්න ඉඩ තිබුනා. අගමැති,සභානායක,සහ අධිකරණ ඇමති කියන්නෙ ඒගොල්ලෝ කැමති උනත් නැති උනත් කළමනා කරුවන්. ඒ කියන්නෙ තීරණ ගන්නන්. නමුත් නීතිඥයෝ නෙමෙයි. නීතිඥයෝ කියන්නෙ තීරණ ගන්නන්ට තම තීරණය ගැනීමට ආධාරක සපයන්නෝ පමණයි. මේ නිසයි ගැටලුවකදී පැමිණිල්ලේ නීතිඥ වරයා කියන කරුණට හාත්පසින්ම වෙනස් කරුණක් විත්තියේ නීතිඥයා කියන්නෙ . මෙතැනදී ඒ දෙන්නාම තමන්ට වාසි කරුණු විතරක් කියන්නෙ හරියට 304 ගේම් එකක් සෙල්ලම් කරනවා වාගෙයි.
හොඳ තීරණ ගන්නෝ පළමුව, තමන් කැමති දේ හෝ තමන් දන්නා දේ තීරණ ලෙස ප්‍රකාශ කිරීමට පෙර තම රාජකාරිය වන තීරණ ගැනීම අඩංගුවන කළමනාකරණ මුලධර්ම කුමක්දැයි හරියට දැනගත යුතුය. මා දන්නා පරිදි කලමනාකරණය යනු හරි දේ හරියට කිරීමයි. වැරදි දේ හරියට කිරීම හෝ හරි දේ වැරදියට කිරීම කළමනාකරණය නොවේ. මෙය අධිකරණ ඇමතිවරයා දැන සිටියේ නම් මුලින්ම සිතාසි අත්සන් කිරීමේ බලධාරියා වන අල්ලස් කොමිසමේ සභාපතිවරයාගේ අත්සන රහිතව ප්‍රශ්නගත සිතාසිය නිකුත්වී ඇතිබව මුලින්ම දැනගැනීමට ඉඩ තිබිණ එමෙන්ම අල්ලස් පනතත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්තාවේ වගන්තිත් අතර ගැටුමක් ඇත්නම් එය මගහරවා විමර්ශනය කරන ආකාරයත් ගැන සිතීමට ඉඩක් තිබින්න. ඒඅනුව සුදුසු උත්තරයක් ලබාදී ප්‍රශ්නය මුලින් උපුටා දැමීමට ඉඩ තිබිණ. ඇමතිවරයා කළමනාකරුවෙක් ලෙස මේ ගැටලුව දෙස බැලුවේ නම් අවසානයේදී ඔහු එළඹී විසඳුමට මුලින්ම පැමිණීමට ඔහුට බාධාවක් නොතිබිණ.
නමුත් ප්‍රශ්නය කළමනාකරුවන්ගේ ඇසින් නොව නීතිඥයන්ගේ ඇසින් බලා විසඳීමට යාම නිසා ඇතිවූ අලකලංචිය ඊයේ සජීවීව විවාදය බැලු සාමාන්‍ය ජනයාට හොඳින්ම වැටහින. අවසාන ප්‍රතිඵලය වුයේ කොමසාරිස් ජනරාල් තුමිය නෙරපන යෝජනාවක් සම්මත විමය. එකී ලිපිය අද මව්බිම පත්‍රයෙන් කියවූ මට තේරුනේ එම කොමසාරිස්ගේ වැටුප තීරණය කිරීමේ බලය පාර්ලිමේන්තුව සතුව තිබෙන බැවින් සද්භාවයෙන් කටයුතු නොකළ ඇය නෙරපීමේ බලය පාර්ලිමේන්තුව සතු බවය. ඒ යෝජනාව අවසාන වන්නේ කෙසේද යන නම් මා නොදනිමි .
කෙසේ නමුත් මෙම කරුණින් වැදගත් සාධක දෙකක් මැනවින් පැහැදිලි විය.
1. ස්වාධින කොමිෂන් සභා වල නිලධාරින් පිස්සු කෙලින විට ඔවුන් හික්මවා ගැනීමේ යාන්ත්‍රණයක් අවශ්‍යම බවය.අඩු තරමේ මේ ස්වාධින කොමිෂන් සභා පාර්ලිමේන්තුවේ ස්ථිර තේරීම් කාරක සභාවක පාලනයට හෝ යටත විය යුතුය.
2. රටේ පාලනය ගැන තීරණ ගත යුත්තේ කළමනා කරුවන් මිස නීතිඥයන් නොවේ. කළමනාකරුවන්ගේ අදහස් නීතිමය රාමුව යටතේ ලිවිම පමණක් නීතිඥයන්ගේ රාජකාරිය විය යුතුය.
සමරසේකර
අනෙක් කරුණ කිසිදු මන්ත්‍රී වරයෙකුට පාර්ලිමේන්තුව තුල හිටිහැටියේ දඩස් ගා නැගිටලා ප්‍රශ්න අහන බැහැ.ප්‍රකාශයක් කරන්න බැහැ. ඒවා කලින් කතා නායක වරයාට ඉදිරිපත් කරන්න ඕනෑ. කතානායක කාර්යාලය ඒවා අදාළ ඇමතිවරයාට යොමු කරන නිසා ඇමතිවරයාට සිද්ධිය අධ්‍යයන කර අංග සම්පුර්ණ නිවැරදි උත්තරයක් දෙන්නට හෝ උත්තර දීමට කාලක් ඉල්ලන්න පුළුවන්.
අල්ලස් කොමසාරිස් ජනරාල් තුමිය හිටපු ජනාධිපතිවරයාට සිතාසි නිකුත් කිරීමේ ප්‍රශ්නය මේ විධියට දැනමුත්තෝ අධ්‍යනය කළා නම් දින දෙකක් කාලය නාස්ති කර ලබා ගත් උත්තරය විනාඩි 5 කින් විසඳා මේ ගැටළුව විසඳා ගන්න ඉඩ තිබුනා. අගමැති,සභානායක,සහ අධිකරණ ඇමති කියන්නෙ ඒගොල්ලෝ කැමති උනත් නැති උනත් කළමනා කරුවන්. ඒ කියන්නෙ තීරණ ගන්නන්. නමුත් නීතිඥයෝ නෙමෙයි. නීතිඥයෝ කියන්නෙ තීරණ ගන්නන්ට තම තීරණය ගැනීමට ආධාරක සපයන්නෝ පමණයි. මේ නිසයි ගැටලුවකදී පැමිණිල්ලේ නීතිඥ වරයා කියන කරුණට හාත්පසින්ම වෙනස් කරුණක් විත්තියේ නීතිඥයා කියන්නෙ . මෙතැනදී ඒ දෙන්නාම තමන්ට වාසි කරුණු විතරක් කියන්නෙ හරියට 304 ගේම් එකක් සෙල්ලම් කරනවා වාගෙයි.
හොඳ තීරණ ගන්නෝ පළමුව, තමන් කැමති දේ හෝ තමන් දන්නා දේ තීරණ ලෙස ප්‍රකාශ කිරීමට පෙර තම රාජකාරිය වන තීරණ ගැනීම අඩංගුවන කළමනාකරණ මුලධර්ම කුමක්දැයි හරියට දැනගත යුතුය. මා දන්නා පරිදි කලමනාකරණය යනු හරි දේ හරියට කිරීමයි. වැරදි දේ හරියට කිරීම හෝ හරි දේ වැරදියට කිරීම කළමනාකරණය නොවේ. මෙය අධිකරණ ඇමතිවරයා දැන සිටියේ නම් මුලින්ම සිතාසි අත්සන් කිරීමේ බලධාරියා වන අල්ලස් කොමිසමේ සභාපතිවරයාගේ අත්සන රහිතව ප්‍රශ්නගත සිතාසිය නිකුත්වී ඇතිබව මුලින්ම දැනගැනීමට ඉඩ තිබිණ එමෙන්ම අල්ලස් පනතත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්තාවේ වගන්තිත් අතර ගැටුමක් ඇත්නම් එය මගහරවා විමර්ශනය කරන ආකාරයත් ගැන සිතීමට ඉඩක් තිබින්න. ඒඅනුව සුදුසු උත්තරයක් ලබාදී ප්‍රශ්නය මුලින් උපුටා දැමීමට ඉඩ තිබිණ. ඇමතිවරයා කළමනාකරුවෙක් ලෙස මේ ගැටලුව දෙස බැලුවේ නම් අවසානයේදී ඔහු එළඹී විසඳුමට මුලින්ම පැමිණීමට ඔහුට බාධාවක් නොතිබිණ.
නමුත් ප්‍රශ්නය කළමනාකරුවන්ගේ ඇසින් නොව නීතිඥයන්ගේ ඇසින් බලා විසඳීමට යාම නිසා ඇතිවූ අලකලංචිය ඊයේ සජීවීව විවාදය බැලු සාමාන්‍ය ජනයාට හොඳින්ම වැටහින. අවසාන ප්‍රතිඵලය වුයේ කොමසාරිස් ජනරාල් තුමිය නෙරපන යෝජනාවක් සම්මත විමය. එකී ලිපිය අද මව්බිම පත්‍රයෙන් කියවූ මට තේරුනේ එම කොමසාරිස්ගේ වැටුප තීරණය කිරීමේ බලය පාර්ලිමේන්තුව සතුව තිබෙන බැවින් සද්භාවයෙන් කටයුතු නොකළ ඇය නෙරපීමේ බලය පාර්ලිමේන්තුව සතු බවය. ඒ යෝජනාව අවසාන වන්නේ කෙසේද යන නම් මා නොදනිමි .
කෙසේ නමුත් මෙම කරුණින් වැදගත් සාධක දෙකක් මැනවින් පැහැදිලි විය.
1. ස්වාධින කොමිෂන් සභා වල නිලධාරින් පිස්සු කෙලින විට ඔවුන් හික්මවා ගැනීමේ යාන්ත්‍රණයක් අවශ්‍යම බවය.අඩු තරමේ මේ ස්වාධින කොමිෂන් සභා පාර්ලිමේන්තුවේ ස්ථිර තේරීම් කාරක සභාවක පාලනයට හෝ යටත විය යුතුය.
2. රටේ පාලනය ගැන තීරණ ගත යුත්තේ කළමනා කරුවන් මිස නීතිඥයන් නොවේ. කළමනාකරුවන්ගේ අදහස් නීතිමය රාමුව යටතේ ලිවිම පමණක් නීතිඥයන්ගේ රාජකාරිය විය යුතුය.
සමරසේකර
No comments:
Post a Comment