13 වන කොටස දැහැන් ගතවීම - දෙවන ධ්‍යානය,තෙවන ධ්‍යානය වැඩිම සහ සිව්වන ධ්‍යානය වැඩිම ඇරඹීම
පළමු වන ධ්‍යානයේ ස්ථිරව සිත පිහිටුවා ගත සිරිදාස මහත් සතුටෙන් ආශ්වාශය හා ප්‍රශ්වාශය මෙනෙහි කරන්නට විය.වෙහෙසවී වැඩ කිරීමෙන් අවසානයේදී සිසිල් දිය නාගන්න යනවිට දැනෙන සතුටට සමාන සතුටක් සහ සැනසිල්ලක් ඔහුට දැනෙන්නට විය.මෙම සැනසිල්ල හැමවිටකදීම තම සිත අත් නොහැර තිබේ නම් කොපමණ හොඳදැයි ඔහුට සිතින.
එහෙත් දැන් දැන් තමනට දැනෙන ආශ්වාශ හා ප්‍රශ්වාශයේ ස්පර්ශය තද මට්ටමේ සිට කෙමෙන් කෙමෙන් සුමුදු මට්ටම තෙක් ලඟා වන බවත්,මෙතෙක් වෙලා දීර්ඝ ස්වරුපයෙන් පැවතී ආශ්වාශය හා ප්‍රශ්වාශය කෙමෙන් කෙමෙන් කෙටි වන බවත් සිරිදාසට දැනිණ. මෙනිසා මෙතෙක් වේලා කළාක් මෙන් තව දුරටත් දිගු භාවනා පදයන් වැඩිමට නොහැකි බව සිරිදාසට වැටහින. විතක්ක විචාර,ප්‍රීති,සුඛ,සහ එකග්ගතා යන ආනාපානසති භාවනා අංග වලින් විතක්ක විචාර දෙකවැඩීමට වෙන් කල වැයමට සමුදිය යුතු කාලය පැමිණ ඇතැයි ඔහුට වැටහින. ඔහු විතක්ක විචාර දෙක වැඩිමෙන් ඉවත්වීමට සිතා මනා කොට බැසගත් ප්‍රීතියෙන් යුක්තව ආශ්වාශය හා ප්‍රශ්වාශය මෙනෙහි කරන්නට පටන් ගත්තේය.
දෙවන ධ්‍යානය වැඩිම ඇරඹීම
ආශ්වාශය හා ප්‍රශ්වාශය තවදුරටත් කෙමෙන් කෙමෙන් කෙටි වන බව මෙන්ම නහයේ අග කොටසට දැනෙන ආශ්වාශ හා ප්‍රශ්වාශය ස්පර්ශය සුමුදු මට්ටමේ සිට ස්පර්ශයක් දැනෙන නොදැනෙන මට්ටම තෙක් පැතිරෙන බවත් සිරිදාසට කෙමෙන් කෙමෙන් වැටහෙන්නට විය. එහෙත් ඔහු දිරියෙන් යුක්තවම තම අවධානය නහයේ අග කොටස වෙතම තබාගෙන ප්‍රීතියෙන් යුක්තවම ආශ්වාශය හා ප්‍රශ්වාශය දෙස බලා සිටින්නට පටන් ගති. මේ ප්‍රීතිය නිසා සැපයක් මෙන්ම ආශ්වාශය හා ප්‍රශ්වාශය ගැන්වූ සිතුවිල්ලේඑකඟතාවයක් ඇතිවන බව සිරිදාසට දැනින. වසා ගත දෙනෙතට පෙනෙන තරුද ස්ථිර තාවක් දක්වයි.දෙවෙනි ධ්‍යානයෙන් ලබන සතුට විස්තර කර ඇති පරිදි සතර පැත්තකින් ගලාඑන සිව් දිය පහර එකතුවූ තැනක නැමේ සතුට නම් සිරිදාස කෙදිනක හෝ ඇත විඳ නැත.එහෙත් තමා අවසානයට තංගල්ලේ මුහුදේ දිය නාමින් ලද සතුට සිරිදාසට මේ වෙලාවේදී මතක් විය.ඒ අවස්ථාවේදී මුහුදු දිය නෑමෙන් තමා ලදඉමහත් සතුට මෙන් මහත් සතුටක් මේ අවස්ථාවේදී දෙවෙනි ධ්‍යානයට සමවැදිමේදීද විඳින බව ඔහුට පසක් විය. මේ දෙවෙනි ධ්‍යානය තුල සතුටක් දැනුනත්,තමන් මේ දැන් වීඳින ප්‍රීතිය කුමන අවස්ථාවකදී හෝ කුමන කරුණකින් හෝ නැති උනොත්, එසේ නැත්නම් ප්‍රීතිය වෙනුවට වෙනත් හානිකර සිතුවිල්ලක් සිතට ආවොත් සියල්ලම අවසානවේ යයි සිතු සිරිදාස ප්‍රීතිය වෙනුවට උපේක්ෂාසහගත සිතුවිල්ලෙන් එනම් මැ දහ ත් සිතුවිල්ලෙන් යුක්තව ආශ්වාශය හා ප්‍රශ්වාශය තවදුරටත් බැලීමට කල්පනා කළේය.
තෙවන ධ්‍යානය වැඩිම ඇරඹීම
දැන් සිරිදාස ආශ්වාශය හා ප්‍රශ්වාශය දෙස උපේක්ෂා සහගත සිතුවිල්ලෙන් යුක්තව බලා සිටි. ඉතා දැඩි නිශ්චලතාවයක් පෙරටු කරගත් සුවයක් ඔහුට දෙනෙන්නට පටන් ගත්තේය. එම සුවය හරියටම නිශ්චල ගැඹුරු දිය පතුලක කිමිදී සිටියදී අත්විඳි සුවයක් මෙනි. මෙතෙක් වෙලාවක් නහයේ අග කොටසට නොදැනුනු ආශ්වාශය හා ප්‍රශ්වාශ ස්පර්ශය දැන් දැන් කෙමෙන් කෙමෙන් ඔහුගේ නහයට දැනේ.එහෙත් එම ආශ්වාශය හා ප්‍රශ්වාශය ඉතා කෙටිය. සිරිදාස මහත්වූ සුවය අත්විඳිමින් ආශ්වාශය හා ප්‍රශ්වාශය මෙනෙහි කරන්නට විය. බොහෝ වෙලාවක් ගැඹුරු දිය පතුලක කිමිදීම කල නොහැකිවාක් මෙන්ම මෙම සුවයද බොහෝ වෙලාවක් තුල ලැබිය නොහැකි බව දැනුනු සිරිදාස උපේක්ෂා සහගතව එකඟවූ සිතුවිල්ල අනුවම ඉදිරියටම ආශ්වාශය හා ප්‍රශ්වාශය මෙනෙහි කරන්නට නැතහොත් සිව් වන ධ්‍යානයට පිවිසීමට අදහස් කළේය.
සිව්වන ධ්‍යානය වැඩිම ඇරඹීම
සිරිදාස දැන් තම එකඟවූ සිතුවිල්ල මත සිට ආශ්වාශය හා ප්‍රශ්වාශය හරියටම සිදුවන ආකාරය බලමින් සිටියි.වෙනත් අරමුණු වලට අදාළ ස්පර්ශයන්,විඳීම්,හඳුනා ගැනීම් ඇති උවත් ඒවාට අනුරූපව අදාල චේතනා පහල නොකරන බැවින් ඒවාට අනුරූපව අදාළ සිතුවීලි පරම්පරාවක් ජනිත වෙන්නේ නැත.ඔහු විශේෂයෙන් සිතන්නේ ආනාපානසතිය ගැන පමණි. එබැවින් දැන් ඔහුට සිතිවිල්ලෙන් ඔබ්බට ගොස් එම ආශ්වාශ හා ප්‍රශ්වාශ සිත පෙනේ.
No comments:
Post a Comment