සතිපට්ටානය තුල භාවනාවට කොහේදෝ බාධා ඇත්තේ.15 වන කොටස අරුපාවචර ධ්‍යානයන් වෙත දැහැන් ගතවීම

සතිපට්ටානය තුල භාවනාවට කොහේදෝ බාධා ඇත්තේ.15  වන කොටස අරුපාවචර ධ්‍යානයන්  වෙත දැහැන් ගතවීම 

 දැහැන් ගතවීම - ආකාශානන්චායතනය 

සිරිදාස පියාගත් දෙනෙත් තුලින් පෙනෙන අඩ  එළියක් ඇති ආකාශය දෙස බලාගෙනම ආශ්වාශ හා ප්‍රශ්වාශ දෙසට සිය අවධානය යොමු කරමින් සිටියේය.ඔහුගේ දසතින්ම ආකාශය පෙනේ. හරියටම මුහුද මැද  නැවක සිටින විට වෙනත් බාධාවකින් තොරව තමන් සම්පුර්නයෙන්ම ආකාශයට විවරවී ඇත්තාක් මෙන්ය.කලකට පෙරදී  මුහුදේදී හෝටලයකට පෙරළු පැරණි නැවක රාත්‍රියක් ගතකල අත්දැකීම සිරිදාසට සිහියට නැගින .හෝටලයක් උවත් එය පානොවන සේ නැංගුරම් දා ඇති නැවකි. නිරන්තරයෙන් වදින රල පහර හේතුවෙන් නැව් හෝටලය පැද්දෙයි. සිරිදාසට ලැබුනේ මුහුද පැත්තට මුහුණලා ඇති කාමරයකි. සිරිදාස රැ  නින්දටපෙර  තම කාමරයේ බිත්තියේ ඇති රවුම් වීදුරුව තුලින් පිටත බලා සිටියේය. අඳුර නිසා පහතින් ඇති ජලය නොපෙනුනත් අඩ  අඳුරින් යුත් ඉහල අහස සම්පුර්නයෙන්ම ඔහුට නිරාවරනවී තිබිණ. රවුම් වීදුරුව තුලින් සිරිදාස  වෙනත් කිසිදු ප්‍රාණියෙක් නොදිටිය. මුළු ආකාශයම ඔහු ඉදිරියේ තිබිණ. දැන් තමාට මුළු ආකාශය පෙනෙන්නේ එදා නැවේදී මුළු ආකාශයම පෙනුණු ආකාරයටම යයි ඔහුට සිතින. ඔහු දිගින් දිගටම පියාගත් දෙනෙත් තුලින් පෙනෙන අඩ  එළියක් ඇති ආකාශය දෙස බලාගෙනම ආශ්වාශ හා ප්‍රශ්වාශ දෙසට සිය අවධානය යොමු කරමින් සිටියේය.       

දැහැන් ගතවීම - වින්ඥානන්චායතනය 

 දිගින් දිගටම පියාගත් දෙනෙත් තුලින් පෙනෙන අඩ  එළියක් ඇති ආකාශය දෙස බලාගෙනම ආශ්වාශ හා ප්‍රශ්වාශ දෙසට සිය අවධානය යොමු කරමින් සිටිද්දී ඔහුට හැඟුනේ  තමා ඉදිරියේ ඇති මේ ආකාශය හුදෙක් කිසිවක් නොමැති අවකාශයක්ම නොවන බවය.  මෙම අවකාශය තුල නානා ප්‍රකාරයේ සංඥාවන් ගමන් කිරීමට ශක්තිමත් ජාලයන් ගෙන් පිරි තිබෙන බව ඔහුට පෙනින. එමෙන්ම විවිධාකාර සංඥාවන්  තම ගමන්  මග නොවරදවා ගෙනම එක සීරුවට ගමන් කරන අන්දම ඔහුට පෙනින. 

දැහැන් ගතවීම - ආකින්චඥායතනය 

  අවකාශය තුල එම ශක්තිමත් ජාලයන් තම අඣත්ථ(අභ්‍යන්තර) සංඥාවන් බාහිරට ගමන් කිරීමට  මෙන්ම බාහිර සංඥාවන්  (බහිඣ ) තම අභ්‍යන්තරයට ගමන් කිරීමට මෙන්ම අභ්‍යන්තර සහ  බාහිර සංඥාවන් එකිනෙකා සමග නිවැරදිව සම්බන්ධ වීමට තරම් පොහොසත් හා ශක්තිමත් බවද ඔහු වටහා ගත්තේය. හරියටම කිසිවෙකු හෝ ඒවා නිවැරදිව මෙහෙයවන්නාක් මෙනි. 

දැහැන් ගතවීම - නෙව සංඥා නා සංඥායතනය 

 දිගින් දිගටම පියාගත් දෙනෙත් තුලින් පෙනෙන ආකින්චඥායතනය දෙස දිගින් දිගටම අවධානය යොමු කල  සිරිදාස කිසිදු සංඥාවක් ලැබෙන හෝ නොලැබෙන මට්ටමට තම සිත පත් කිරීමට උත්සාහ කළේය. එහෙත් එය එක වරම කිරීමට අපොහොසත්වූ ඔහු අද නොව පසුව සිදු කරනු ලබන අභ්‍යාශ මගින් එම තත්වය ලඟා කරගත හැකියයි විශ්වාශ කළේය.

ඉන් පසු සිරිදාස සතරවන ධ්‍යානයට නැවත පැමිණ විදර්ශනා භාවනා වැඩිමට සිතුවේය.